Histon varyantlarını taşıyan nükleozomlar ayırt edici bir karaktere sahiptir ve kromatinde alışılmadık derecede uzun ömürlü işaretler üretebildikleri düşünülmektedir. Önemli bir örnek, sentromerdeki özel kromatin yapısının oluşumu ve kalıtımında, her bir kromozomun mitotik iğe bağlanma için gerekli olan bölgesinde ve bir hücre her bölündüğünde genomun kopyalanmış kopyalarının yavru hücrelere düzenli olarak ayrılmasında görülür. İnsanlar da dahil olmak üzere birçok karmaşık organizmada, her bir sentromer, sentromer aracılı iğ miline bağlanma ve DNA'nın hareketi yalnızca mitoz sırasında meydana gelmesine rağmen, interfaz boyunca devam eden özel bir sentromerik kromatin uzantısına gömülüdür. Bu kromatin, CENP-A (Sentromere Protein-A; ) olarak bilinen bir sentromere özgü varyant H3 histonunun yanı sıra nükleozomları özellikle yoğun düzenlemelere paketleyen ve mitotik iğin bağlanması için gerekli özel yapı olan kinetochore'u oluşturan ek proteinler içerir. . İnsan sentromer oluşumun

  Kanser immünoterapisi (bazen immüno-onkoloji olarak da adlandırılır), kanseri tedavi etmek için bağışıklık sisteminin uyarılmasıdır ve bağışıklık sisteminin hastalıkla savaşma konusundaki doğal yeteneğini geliştirir. Kanser immünolojisinin temel araştırmasının ve büyüyen bir onkoloji alt uzmanlığının bir uygulamasıdır. Kanser immünoterapisi, kanser hücrelerinin genellikle tümör antijenlerine, yüzeylerinde bağışıklık sisteminin antikor proteinleri tarafından tespit edilebilen ve onlara bağlanan moleküllere sahip olduğu gerçeğinden yararlanır. Tümör antijenleri genellikle proteinler veya diğer makromoleküllerdir (örneğin karbonhidratlar). Normal antikorlar dış patojenlere bağlanır, ancak modifiye edilmiş immünoterapi antikorları, bağışıklık sisteminin inhibe etmesi veya öldürmesi için kanser hücrelerini işaretleyen ve tanımlayan tümör antijenlerine bağlanır. Kanser immünoterapisinin klinik başarısı, farklı kanser türleri arasında oldukça değişkendir; örneğin, mide kanserinin belirli al

 Dinozorlar, Dinozor soyunun çeşitli bir sürüngen grubudur[1]. Dinozorların evriminin tam kökeni ve zamanlaması aktif araştırma konusu olmasına rağmen, ilk olarak 243 ila 233.23 milyon yıl önce Triyas döneminde ortaya çıktılar. 201,3 milyon yıl önce Triyas-Jura nesli tükenme olayından sonra baskın karasal omurgalılar haline geldiler; hakimiyetleri Jura ve Kretase dönemleri boyunca devam etti. Fosil kayıtları, kuşların Geç Jura döneminde daha önceki theropodlardan evrimleşmiş modern tüylü dinozorlar olduğunu ve yaklaşık 66 milyon yıl önce Kretase-Paleojen neslinin tükenme olayından kurtulduğu bilinen tek dinozor soyu olduğunu gösteriyor. Dinozorlar bu nedenle kuş dinozorlarına veya kuşlara ayrılabilir; ve kuşlar dışındaki tüm dinozorlar olan soyu tükenmiş kuş olmayan dinozorlar. Dinozorlar, taksonomik, morfolojik ve ekolojik açıdan çok çeşitli bir hayvan grubudur. 10.700'den fazla canlı türü bulunan kuşlar, omurgalıların en çeşitli grupları arasındadır. Paleontologlar fosil kanıtlar