Ortalama bir yetişkin insanın 28 ila 32 dişi vardır, bir dizi yirmilik diş verir veya alır. Ancak fırçalamanın ve diş ipi kullanmanın öneminin yanı sıra, dişlerinizi ne kadar iyi tanıyorsunuz? LED diş tellerinden ulaşılması zor yerlerdeki inci beyazlarına kadar size dişi, tüm dişi ve dişten başka bir şey getirmeyiz. 1. Bazı bebekler dişlerle doğar. Her 2000 bebekten biri doğum dişleriyle doğar ve ilk diş hekimi randevuları doğumdan sadece birkaç gün sonradır. Natal dişler genellikle alt diş etlerinde büyür ve zayıf köklere sahip olma eğilimindedir; emzirme ve yanlışlıkla yutma ile ilgili sorunları önlemek için genellikle çıkarılırlar. Dişlerle doğmak, belirli tıbbi durumların bir belirtisi olabilir ve eski fizyognomistler, genellikle zararsız olsa da, onu kötülükle ilişkilendirdiler. İkiz kardeş tavsiyesi köşe yazarları Ann Landers ve Abigail Van Buren'in ikisi de dişlerle doğdu. Napolyon ve Julius Caesar da öyleydi. 2. Herkes süt dişlerini kaybetmez. Süt dişlerini kaybetmek, çoğu

  Berkay EKİNCİ – Moleküler Biyoloji ve Genetik – İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü   Yaşadığımız bilimsel gelişmeler ve pandemi süreci ile birlikte PCR, restriksiyon enzimleri, DNA sekanslama ve CRISPR gibi pek çok gen düzenleme tekniğinin adını sıkça duymaya başladık. Bu yazıda sizleri CRISPR-Cas9 metodunun çalışma prensibi ve temel ilkeleri hakkında bilgilendireceğim.    Bunun için öncelikle genetik bilgi içeren DNA’nın ne olduğuna göz atabiliriz. DNA, en temel tabiriyle, adenin, timin, guanin ve sitozin adındaki dört nükleotidin farklı kombinasyonlar ile art arda sıralanması ile o canlıya dair her şeyi (türünü, yapısını, şeklini) belirleyen, ayrıca protein-hormon ve daha nice yapının sentezinde kullanılan genetik koddur [1] . Benzer bir şekilde virüsleri de ‘protein kılıf ile çevrilmiş genetik bilgiyi (DNA-RNA vb.) içeren, başka bir deyişle hücresel oluşuma dair hiçbir organel bulundurmayan; bu sebepten ötürü canlının kendisi tarafından bağışıklık kazanılmadığı sürece onları

Histon varyantlarını taşıyan nükleozomlar ayırt edici bir karaktere sahiptir ve kromatinde alışılmadık derecede uzun ömürlü işaretler üretebildikleri düşünülmektedir. Önemli bir örnek, sentromerdeki özel kromatin yapısının oluşumu ve kalıtımında, her bir kromozomun mitotik iğe bağlanma için gerekli olan bölgesinde ve bir hücre her bölündüğünde genomun kopyalanmış kopyalarının yavru hücrelere düzenli olarak ayrılmasında görülür. İnsanlar da dahil olmak üzere birçok karmaşık organizmada, her bir sentromer, sentromer aracılı iğ miline bağlanma ve DNA'nın hareketi yalnızca mitoz sırasında meydana gelmesine rağmen, interfaz boyunca devam eden özel bir sentromerik kromatin uzantısına gömülüdür. Bu kromatin, CENP-A (Sentromere Protein-A; ) olarak bilinen bir sentromere özgü varyant H3 histonunun yanı sıra nükleozomları özellikle yoğun düzenlemelere paketleyen ve mitotik iğin bağlanması için gerekli özel yapı olan kinetochore'u oluşturan ek proteinler içerir. . İnsan sentromer oluşumun

  Kanser immünoterapisi (bazen immüno-onkoloji olarak da adlandırılır), kanseri tedavi etmek için bağışıklık sisteminin uyarılmasıdır ve bağışıklık sisteminin hastalıkla savaşma konusundaki doğal yeteneğini geliştirir. Kanser immünolojisinin temel araştırmasının ve büyüyen bir onkoloji alt uzmanlığının bir uygulamasıdır. Kanser immünoterapisi, kanser hücrelerinin genellikle tümör antijenlerine, yüzeylerinde bağışıklık sisteminin antikor proteinleri tarafından tespit edilebilen ve onlara bağlanan moleküllere sahip olduğu gerçeğinden yararlanır. Tümör antijenleri genellikle proteinler veya diğer makromoleküllerdir (örneğin karbonhidratlar). Normal antikorlar dış patojenlere bağlanır, ancak modifiye edilmiş immünoterapi antikorları, bağışıklık sisteminin inhibe etmesi veya öldürmesi için kanser hücrelerini işaretleyen ve tanımlayan tümör antijenlerine bağlanır. Kanser immünoterapisinin klinik başarısı, farklı kanser türleri arasında oldukça değişkendir; örneğin, mide kanserinin belirli al

 Derin ven trombozu (DVT), vücudunuzun derinliklerinde bulunan bir damarda kan pıhtısı oluştuğunda ortaya çıkan ciddi bir durumdur. Bazen durum tedavi edilmezse yaşamı tehdit eder hale gelir ve ölümcül pulmoner embolilere neden olabilir. DVT'yi yönetmek ve yaşamı tehdit eden bu komplikasyonları önlemek için, onu hızla tespit edebilmek, izleyebilmek ve tedavi edebilmek çok önemlidir. Mevcut tanısal görüntüleme yöntemleri, pıhtıların potansiyel üreme alanlarını saptamak ve pıhtıları gerçek zamanlı olarak izlemek için gereken çözünürlükten yoksundur. Ultrason yöntemi genellikle Venöz Trombozu teşhis etmek için kullanılır, ancak DVT teşhisi için mükemmel değildir. Size bir sıvı akış bölgesinin tuhaf görünebileceğini ve bunun bir pıhtı ile ilgili olabileceğini söyleyebilir - ama belki de değil. Hastaların spesifik faktörleri araştırmak için kan testleri ile takip etmeleri gerekir. Teşhisten sonra, bir klinisyen ya onu parçalamaya yardımcı olması için ilaç ya da pıhtıyı kapmak ve fizikse

 Genomik, genomların yapısı, işlevi, evrimi, haritalanması ve düzenlenmesine odaklanan disiplinler arası bir biyoloji alanıdır. Bir genom, bir organizmanın tüm genleri de dahil olmak üzere eksiksiz bir DNA setidir. Tek tek genlerin ve bunların kalıtımdaki rollerinin incelenmesine atıfta bulunan genetiğin aksine, genomik, bir organizmanın tüm genlerinin, bunların birbirleriyle olan ilişkilerinin ve organizma üzerindeki etkisinin kolektif karakterizasyonunu ve miktarını belirlemeyi amaçlar. Genler, enzimlerin ve haberci moleküllerin yardımıyla protein üretimini yönlendirebilir. Buna karşılık proteinler, organlar ve dokular gibi vücut yapılarını oluşturur, kimyasal reaksiyonları kontrol eder ve hücreler arasında sinyaller taşır. Genomik ayrıca, tüm genomların işlevini ve yapısını bir araya getirmek ve analiz etmek için yüksek verimli DNA dizilimi ve biyoinformatik kullanımı yoluyla genomların dizilenmesini ve analizini içerir. Genomikteki ilerlemeler, beyin gibi en karmaşık biyolojik sist

 Bir mikroRNA (kısaltılmış miRNA), bitkilerde, hayvanlarda ve bazı virüslerde bulunan, RNA susturma ve gen ekspresyonunun transkripsiyon sonrası düzenlenmesinde işlev gören küçük, tek iplikli, kodlamayan bir RNA molekülüdür (yaklaşık 22 nükleotit içerir). miRNA'lar, mRNA molekülleri içindeki tamamlayıcı dizilerle baz eşleşmesi yoluyla işlev görür. Sonuç olarak, bu mRNA molekülleri, aşağıdaki süreçlerin bir veya daha fazlası ile susturulur: (1) mRNA ipliğinin iki parçaya bölünmesi, (2) poli(A) kuyruğunun kısaltılması yoluyla mRNA'nın istikrarsızlaştırılması ve ( 3) mRNA'nın ribozomlar tarafından proteinlere daha az verimli çevirisi. miRNA'lar, RNA interferans (RNAi) yolunun küçük enterferans yapan RNA'larına (siRNA'lar) benzer, ancak miRNA'lar, kısa saç tokaları oluşturmak üzere kendi üzerlerine katlanan RNA transkript bölgelerinden türetilirken, siRNA'lar çift sarmallı RNA'nın daha uzun bölgelerinden türetilir. İnsan genomu 1900'den fazla miRNA&#

DNA teknolojileri bize hücre ve organizmaların iç işleyişine dair bir pencere sağlamanın yanı sıra insan türüne doğrudan faydalar da sunuyor. Hastalığı Tedavi Etmek ve Önlemek Genetiği değiştirilmiş organizmalar, terapötik değeri olan proteinler üretebilir. Örneğin diyabeti tedavi etmek için gereken insülin, bakterilerde hızlı ve büyük miktarlarda üretilebilir. Genetik mühendisliği teknikleri mevcut olmadan önce, mezbahalarda domuz, inek ve atların pankreaslarından insülin hasat edildi ve daha sonra saflaştırıldı. Bazı durumlarda, terapötik proteinlerin rekombinant formları, dokulardan izole edilenlerden daha güvenlidir. Örneğin, bağışlanan kandan elde edilen pıhtılaşma faktörleriyle tedavi edilen hemofili hastaları, HIV için kan test etmek için taramalar geliştirilmeden önce AIDS'e neden olan virüs olan HIV ile enfekte olma riski taşıyordu. Gen teknolojisi ayrıca daha güvenli aşıların geliştirilmesine yol açmıştır. Birçok geleneksel aşı, bulaşıcı bir virüsü veya bakteriyi öldürere

 Antik DNA (aDNA), eski örneklerden izole edilen DNA'dır. Bozunma süreçleri (çapraz bağlanma, deaminasyon ve parçalanma dahil) nedeniyle antik DNA, çağdaş genetik materyale kıyasla daha fazla bozulur. En iyi koruma koşullarında bile, bir üst sınır vardır. bir numunenin dizileme teknolojileri için yeterli DNA içermesi için 0,4–1,5 milyon yıl. donmuş çekirdekler, deniz ve göl çökelleri ve kazı kirleri. Antik DNA Çalışmalarının Tarihi 1980'ler aDNA olarak adlandırılacak olan şeye ilişkin ilk çalışma, 1984 yılında, Russ Higuchi ve Berkeley California Üniversitesi'ndeki meslektaşları, Quagga'nın bir müze örneğinden alınan DNA izlerinin, numunede yalnızca 150 yıl sonra kalmadığını bildirdikleri zaman yapıldı. bireyin ölümü, ancak ayıklanabilir ve sıralanabilir. Önümüzdeki iki yıl boyunca, doğal ve yapay olarak mumyalanmış örnekler üzerinde yapılan araştırmalar yoluyla Svante Pääbo, bu fenomenin nispeten yeni müze örnekleriyle sınırlı olmadığını, görünüşe göre birkaç bin yıl ö