Moleküler biyoloji, biyolojik aktivitenin moleküler temelini inceleyen biyoloji dalıdır. Canlılar, canlı olmayan şeyler gibi kimyasallardan yapılmıştır, bu nedenle bir moleküler biyolog, yaşamın işlevlerini yerine getirmek için canlı organizmalarda moleküllerin birbirleriyle nasıl etkileşime girdiğini inceler. Moleküler biyologlar, biyolojik moleküllerin yapısını, işlevini, işlenmesini, düzenlenmesini ve evrimini ve bunların etkileşimlerini araştırmak için deneyler yaparlar. birbirleriyle - hayatın nasıl çalıştığına dair mikro düzeyde içgörüler sağlar. Her canlıda birçok molekül türü olmasına rağmen, çoğu moleküler biyolog genler ve proteinler üzerinde odaklanır. Proteinler, canlı hücrelerde çok çeşitli işlevler gerçekleştirir ve genler, daha fazla protein yapmak için gereken bilgileri içerir. Genler ve Proteinlerin Karmaşık İlişkisi Genler, devasa nükleik asit molekülleri üzerinde depolanan bilgi parçalarıdır ve proteinler de kendi başlarına moleküllerdir ve bu maddelerin her ikisin

 Beynin tanıdık bireylerin yüzlerini nasıl tanıdığı, sinirbilim tarihi boyunca önemli olmuştur. Ancak görsel işlemeyi kişi belleğine bağlayan önerilen hücreler henüz bulunamadı. Yeni bir çalışma, beynin geçici kutup bölgesinde, yüz algısını uzun süreli belleğe bağlayan bu tür hücrelerin keşfini bildirdi. Rockefeller Üniversitesi'nden bilim adamları, toplu olarak yüzleri hatırlayan yeni bir bellek hücresi sınıfına sahipler. Beynin geçici kutbundaki bir alan (kırmızı-sarı), tanıdık yüz tanımada uzmanlaşmıştır. Credit: Sofia Landi Bilim adamları fMRI'yi iki al yanaklı maymunun TP bölgelerini yakınlaştırmak için bir kılavuz olarak kullandılar. Daha sonra makaklar, yalnızca sanal olarak gördükleri tanıdık yüzlerin ve tanıdık olmayan yüzlerin görüntülerini izlerken TP nöronlarının elektrik sinyallerini kaydettiler. Denekler tanıdık yüzler gördüklerinde, TP bölgesindeki nöronları oldukça seçiciydi. Görüntüyü işledikten sonra, bu nöronların bilinen ve bilinmeyen yüzler arasında hızlı b

İnsan hücrelerinde kesin genom mühendisliği, iki genel önem ve geniş ilgi alanına sahiptir. Teknoloji, hasarlı DNA'yı onarabilir ve kanser riskini azaltabilir. Dünya'nın koruyucu atmosferinin dışında seyahat eden astronotlar, uzaya nüfuz eden iyonlaştırıcı radyasyon nedeniyle uzayda DNA'ya artan bir zarar verme riskiyle karşı karşıyadır. Bu nedenle , uzayda spesifik DNA onarım stratejileri kullanmak esastır .  ABD'li bilim adamlarından oluşan bir ekip, ökaryotik hücrelerin uzayda DNA'yı nasıl onardığını incelemek için CRISPR tabanlı bir yöntem geliştirdi. Dünyanın manyetosferinin koruyucu sınırlarının ötesine seyahat eden astronotlar, iyonlaştırıcı radyasyonun neden olduğu DNA hasarı riskini artırıyor. Bu tür DNA hasarı, kansere ve diğer zararlı sağlık etkilerine yol açarak, uzun süreli uzay yolculuğunun güvenliği hakkında soruları gündeme getirebilir. Bu nedenle, insan vücudu tarafından uzayda hangi spesifik DNA onarım stratejilerinin kullanıldığı özellikle önemli

 Kanser, anormal hücrelerin kontrolsüz bir şekilde bölündüğü ve diğer dokuları istila edebileceği bir hastalıktır. Kanserli hücrelerde hücre büyümesini ve bölünmesini düzenleyen mekanizmalar düzgün çalışmaz. Kontrolsüz hücre büyümesi, iki tür başarısızlıktan kaynaklanabilir. Komşu hücrelerde bir araba kazası olabileceği gibi, bu da büyümesinin temasla engellenmediği anlamına gelir. Aslında kanserli hücrelerin ortak bir özelliği, bir hücre kültüründe büyütüldüklerinde üst üste yığılma yetenekleridir. Vücutta bu hücreler bir tümör oluşturur. Bazı kanserli hücreler, hücre döngüsü kontrol noktalarını atlayabilir ve bu nedenle, kromozomları tam olarak kopyalanmadığında veya metafazda düzgün şekilde hizalanmadığında bile bölünmeye devam edebilir. Hücre döngüsünü durdurmanın veya apoptozu tetiklemenin bir yolu olmadan hücreler büyümeye devam eder. Zamanla, eksik veya fazla kromozomlar ve diğer genetik anormallikler birikme eğilimindedir. Kanser tedavisi, bir tümörün cerrahi olarak çıkarılması

Hücre iskeleti - kelimenin tam anlamıyla hücre (sito-) iskeleti - hücreye mekanik destek sağlayan, içeriğini organize eden ve hücrenin değişen ihtiyaçlarına veya çevreden gelen sinyallere yanıt olarak hareketlerini yönlendiren bir protein filamentleri ağıdır.  Hücre iskeleti filamentleri hücre boyunca uzanır ve karmaşık bir yapısal destek ağı oluşturur. Her filament, bir araya gelebilen veya parçalanabilen, ayrıntılı yapıların hücrenin bir bölümünde hızla bir araya getirilmesine ve daha sonra gerektiğinde hücrenin başka bir bölümünde sökülüp yeniden oluşturulmasına izin veren proteinlerden yapılır. Üç temel hücre iskeleti filamenti türü vardır.  Bunların en incesi aktin filamentleridir. Bu esnek filamentler, sitoplazma boyunca çapraz bağlı demetler ve ağlar ve plazma zarının alt tarafına baskı yapan destekleyici bir ağ oluşturur. Aktin filamentleri hücre hareketinde özellikle önemlidir: kas hücrelerinin büzülmesine izin verirler ve plazma zarındaki dışa doğru büyümeleri, hücrelerin bir

  Polimeraz zincir reaksiyonu, PCR, bakterilerde klonlamaya göre daha kesin ve daha etkilidir. Yalnızca ilgili DNA parçası kopyalanır ve tüm süreç birkaç saat içinde tamamlanabilir. PCR, hızlı olmasının yanı sıra çok hassastır: Bir suç mahallinde bir damla kandaki veya enfekte bir hastanın dokularında veya sıvılarındaki az sayıda virüsten eser miktarda DNA'yı bile çoğaltmak için kullanılabilir. Amplifiye edildikten sonra DNA dizilenebilir, manipüle edilebilir ve deneylerde kullanılabilir.  PCR, Kary Mullis adında genç bir biyokimyacının icadıydı. Bu fikir ona Kuzey Kaliforniya'da dağlarda araba sürerken geldi ve bu ona 1993'te Nobel Ödülü kazandırdı.  PCR'yi başlatmak için, primerler olarak adlandırılan DNA'nın tasarlanmış bölümleri, bir hedef bölümünün başında ve sonunda belirlenmiş dizilere bağlanır. DNA Primerler, DNA polimerazın çift sarmallı DNA molekülü boyunca her iki yönde kopyalamaya nereden başlayacağını söyler. Hedef DNA, primerler, DNA polimeraz ve bir n