Sinyal molekülleri, reseptör proteinlerine bağlanarak hücrelere bilgi iletir. Her reseptör, bir tür sinyal molekülüne özgüdür. Bu özgünlük, sinyal molekülü ve alıcısı arasında meydana gelen uygun etkileşimlerden (örneğin hidrojen bağları veya elektrostatik çekimler) kaynaklanır. Bir reseptör proteini bir sinyal algıladığında, hücrenin içine bir mesaj iletir. Bu mesaj genellikle farklı türde bir sinyal molekülü şeklini alır. Genellikle, hücre içi sinyal molekülleri, nihai sonuca ulaşılana kadar her bir sinyal molekülünün bir sonrakini etkinleştirdiği veya ürettiği bir dizi etkileşim olan bir sinyal yolunun parçasıdır. Bu sonuç veya hücre yanıtı, bir kas kasılması, bir sinir uyarısı veya bir hücrenin metabolizmasında, hareketinde veya aktivitesinde herhangi bir değişiklik olabilir. Bazı reseptörler iyon kanallarıyla ilişkilidir (veya kendileri iyon kanallarıdır). Reseptörlere bağlı iyon kanalları, bir sinyale yanıt olarak açılır veya kapanır. Kaslara büzülmesini söyleyen reseptör, yakın

 JAK-STAT sinyal yolu, bir hücredeki proteinler arasındaki bir etkileşimler zinciridir ve bağışıklık, hücre bölünmesi, hücre ölümü ve tümör oluşumu gibi süreçlerde yer alır. Yol, bir hücrenin dışındaki kimyasal sinyallerden hücre çekirdeğine bilgi iletir, bu da transkripsiyon adı verilen bir süreç yoluyla genlerin aktivasyonu ile sonuçlanır. JAK-STAT sinyallemesinin üç anahtar parçası vardır: Janus kinazlar (JAK'ler), sinyal dönüştürücü ve transkripsiyon proteinlerinin (STAT'ler) aktivatörü ve reseptörler (kimyasal sinyalleri bağlayan). Bozulmuş JAK-STAT sinyali, cilt rahatsızlıkları, kanserler ve bağışıklık sistemini etkileyen bozukluklar gibi çeşitli hastalıklara yol açabilir. JAK'ların ve STAT'lerin Yapısı Dört JAK proteini vardır: JAK1, JAK2, JAK3 ve TYK2.[1] JAK'lar bir FERM alanı (yaklaşık 400 kalıntı), SH2 ile ilgili bir alan (yaklaşık 100 kalıntı), bir kinaz alanı (yaklaşık 250 kalıntı) ve bir psödokinaz alanı (yaklaşık 300 kalıntı) içerir. Kinaz alanı, JAK&