Sinyal molekülleri, reseptör proteinlerine bağlanarak hücrelere bilgi iletir. Her reseptör, bir tür sinyal molekülüne özgüdür. Bu özgünlük, sinyal molekülü ve alıcısı arasında meydana gelen uygun etkileşimlerden (örneğin hidrojen bağları veya elektrostatik çekimler) kaynaklanır. Bir reseptör proteini bir sinyal algıladığında, hücrenin içine bir mesaj iletir. Bu mesaj genellikle farklı türde bir sinyal molekülü şeklini alır. Genellikle, hücre içi sinyal molekülleri, nihai sonuca ulaşılana kadar her bir sinyal molekülünün bir sonrakini etkinleştirdiği veya ürettiği bir dizi etkileşim olan bir sinyal yolunun parçasıdır. Bu sonuç veya hücre yanıtı, bir kas kasılması, bir sinir uyarısı veya bir hücrenin metabolizmasında, hareketinde veya aktivitesinde herhangi bir değişiklik olabilir. Bazı reseptörler iyon kanallarıyla ilişkilidir (veya kendileri iyon kanallarıdır). Reseptörlere bağlı iyon kanalları, bir sinyale yanıt olarak açılır veya kapanır. Kaslara büzülmesini söyleyen reseptör, yakın

Bazı maddeler, örneğin proteinler ve polisakkaritler gibi besinler, taşıyıcı proteinlerin bir zardan geçmesi için çok büyüktür. Bu hacimli malzemeler endositoz adı verilen bir süreçle alınır. Hücreler, molekülleri, virüsleri ve hatta diğer hücreleri sindirmek için endositoz kullanır. Endositoz sırasında, plazma zarı, malzemeyi içine alıp çevreleyene kadar içe doğru sıkışır ve sonunda, malzemeleri bir hücre içinde hareket ettiren zara bağlı bir kese olan bir kesecik oluşturmak üzere sıkışır. Bu veziküller yüklerini lizozomlara (sindirim için) veya diğer organellere taşır. Salgı için özelleşmiş hücrelerde -pankreasta insülin üreten hücreler buna bir örnektir- ters işlem gerçekleşir. Bu durumda veziküller yüklerini hücre yüzeyine doğru taşırlar. Orada, keseyi çevreleyen zar, plazma zarı ile birleşerek yükünü hücrenin dışına atar. Bu vezikül güdümlü ejeksiyona ekzositoz denir. Hem endositoz hem de ekzositoz, vezikül oluşumunu yönlendirmek, hangi kargo moleküllerinin taşınacağını seçmek ve

 Birincil düzenleme, moleküler biyolojide canlı organizmaların genomunun değiştirilebileceği bir "ara ve değiştir" genom düzenleme teknolojisidir. Teknoloji, yeni genetik bilgiyi doğrudan hedeflenen bir DNA bölgesine yazar. Bir mühendislik ters transkriptaz enzimine kaynaşmış katalitik olarak bozulmuş bir Cas9 endonükleazından ve hedef bölgeyi tanımlayabilen ve hedef DNA nükleotidlerinin yerini alacak yeni genetik bilgiyi sağlayabilen bir birincil düzenleme kılavuzu RNA'dan (pegRNA) oluşan bir füzyon proteini kullanır. Çift iplik kopmalarına (DSB'ler) veya donör DNA şablonlarına ihtiyaç duymadan hedeflenen eklemelere, silmelere ve bazdan baza dönüşümlere aracılık eder. Teknoloji, tıbbi genetikteki potansiyel kullanımları nedeniyle ana akım basının dikkatini çeken erken aşama, deneysel bir genom düzenleme yöntemidir. CRISPR/Cas9 ve temel düzenleyiciler dahil olmak üzere genom düzenleme teknolojilerinin öncüsü için benzer metodolojileri kullanır. 2019 itibariyle, hiçbir

 M etisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA), dünya çapında en ciddi bulaşıcı hastalık endişelerinden biridir. 2019'da Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri (CDC) bunu 'ciddi bir tehdit' olarak etiketledi. Şimdi, Emory Üniversitesi ve Colorado Üniversitesi'nden araştırmacılar, Avrupa kestane ağacının (Castanea sativa) yapraklarından yeni bir molekül izole ettiler. MRSA'yı etkisiz hale getirme gücü ile. Tatlı kestane olarak da adlandırılan Avrupa kestanesi, Fagaceae (kayın) familyasına ait yaprak döken büyük bir ağaçtır. İran'dan Balkanlar'a kadar uzanan yüksek ormanlara özgüdür ve meyvesi kestane binlerce yıldır insanlar tarafından yenmektedir.  Avrupa kestanesi, dünyadaki birçok topluluk tarafından geleneksel ilaçlarında kullanılmaktadır.  Kosova Arnavut Alpleri'nde, meyvelerden kaynatma hazırlanır ve bunlar dahili olarak baş ağrılarını tedavi etmek için ve harici olarak hemoroidleri tedavi etmek için alınır. Orta Doğu İtalya'nın Marches bölge

 Plastiği parçalamak çok zor. Bu görev için çeşitli yapay yollar geliştirilmiştir. Şimdi, Avusturyalı bilim adamları, midesinin dört bölmesinden biri olan ineğin işkembesinde plastik yiyen bakteri buldular. İneğin işkembesinin her yerde bulunan belirli türdeki maddeleri sindirebildiğini buldular. Bir inek sindirim sistemi veya geviş getiren bir sindirim sistemindeki ana ayrım, midenin her biri benzersiz bir işleve sahip dört ayrı bölmeye sahip olmasıdır. Buna karşılık, diğer hayvanların çoğu, birleşik bir işlevselliğe sahip yalnızca tek bir bölmeye sahiptir. Dört bölme, geviş getiren hayvanların, önce iyice çiğnemeden ot veya bitki örtüsünü sindirmesine izin verir. Bunun yerine, bitki örtüsünü sadece kısmen çiğnerler, ardından midenin rumen bölümündeki mikroorganizmalar geri kalanını parçalar. Viyana'daki Doğal Kaynaklar ve Yaşam Bilimleri Üniversitesi'nden Dr. Doris Ribitsch, “İşkembe retikulumunda büyük bir mikrobiyal topluluk yaşıyor ve hayvanlardaki yiyeceklerin sindirimind

Hooke'un gözlemlerinin hemen veya yaygın bir etkisi olmadı. Bunun nedeni, kullandığı gibi mikroskopların 200 yıl daha nadir kalmasıydı. Bir kez daha biyologlar uygun ekipmanı inceleme fırsatı buldular ve tüm canlı materyal yelpazesini incelemeye başladılar. Alman botanikçi Matthias Jakob Schleiden (1804-1881) bitkilere odaklanırken, Alman fizyolog Theodor Schwann (1810-1862) hayvanlara baktı. Diğer bilim adamlarının gözlemleriyle birlikte onların gözlemleri - hücrelerin yaşamın temel birimi olduğunu ve tüm canlıların hücrelerden oluştuğunu doğruladı; ayrıca tüm hücrelerin bir hücre bölünmesi süreci yoluyla diğer hücrelerden geldiğinin anlaşılmasına da yol açtılar. Bu kavramlar birlikte hücre teorisi olarak bilinir. Teori basit olsa da, çok önemlidir. Özellikle hücrelerin diğer hücrelerden gelmesi gerçeği, gezegendeki her canlının birbiriyle ilişkili olduğu anlamına gelir; bu, Dünya'daki ilk hücre olan en eski atamıza kadar uzanan bir dizi hücre bölünmesiyle bağlantılıdır. Aynı

 Biyoloji yapmak, insan çalışmasının ilginç bir yönüdür ve büyük tıp araştırmacılarının yolunu açan çeşitli benzersiz bulguları, canlıların sağlığına faydalı ilaçların keşiflerini ve icatlarını içerir. Biyokimya, Moleküler Biyoloji ve Genetik, Biyolojinin bir parçasını oluşturur ve teorileri ve yaklaşımlarındaki bazı küçük farklılıklarla örtüşür. Aşağıdaki ifadeler Biyokimya, Moleküler Biyoloji ve Genetik arasındaki farkı güzel bir şekilde açıklamaktadır. 1 -Biyokimyacılar, bilinmeyen genlerin bilinen ürünlerini inceleyen kişilerdir. 2 -Genetikçiler, bilinen genleri bilinmeyen ürünlerle inceleyen kişilerdir. 3 -Moleküler biyologlar, bilinen genlerin bilinen ürünlerini inceler. 4 -Biyokimya, Moleküler Biyoloji ve Genetik arasındaki temel fark budur Biyokimya Nedir ? Biyokimya, yaşamın kimyasını inceler. Proteinlerle yaşamın yapı taşları olarak ilgilenir. Canlı süreçleri anlamak ve tanımlamak için RNA ve DNA'yı inceler. Biyokimyacılar, hayatın nasıl çalıştığını anlamak için yeni fiki

T hücreleri veya T lenfositleri, boyundaki lenfoid bir organ olan timusta (T “timus” içindir) olgunlaşır. T hücreleri, antijenleri tanımak için T hücresi reseptörleri adı verilen hücre yüzeyi problarını kullanır. T hücresi reseptörleri, B hücrelerinin yüzeyini saplayan zara bağlı antikorlara benzer, ancak önemli bir şekilde farklılık gösterirler: sadece vücut hücrelerinin yüzeyindeki bir protein kümesi olan büyük bir histo-uyumluluk kompleksi (MHC) ile eşleştirilmiş antijenleri tanırlar. Bu, bağışıklık sisteminin kendini ve öz olmayanı ayırt etmesine yardımcı olur. (Histo- “doku” anlamına gelir) İşte nasıl çalışır: Antijenler özel hücrelerde işlenir. Moleküllerinin parçaları MHC moleküllerine bağlanır ve daha sonra hücre yüzeyinde T hücrelerine sunulur, bu işlem antijen sunumu olarak adlandırılır. T hücrelerine antijen sunan üç ana hücre sınıfı B hücreleri, fagositler ve antijen sunumu için özelleşmiş hücreler olan dendritik hücrelerdir. MHC molekülleri hem self hem de self olmayan (an