Eksozomlar ilk olarak olgunlaşan memeli retikülositinde (olgunlaşmamış kırmızı kan hücresi) Stahl ve grubu tarafından 1983'te ve Johnstone ve grubu 1983'te keşfedilmektedir. Ayrıca 1987'de Johnstone ve grubu tarafından 'eksozomlar' olarak adlandırılmaktadır[1,2]. Eksozomların, retikülosit olgun bir kırmızı kan hücresi (eritrosit) haline geldiğinde birçok plazma membran proteininin seçici olarak çıkarılmasına katıldığı gösterilmektedir[3]. Çoğu memeli hücresinde olduğu gibi retikülositte, plazma zarının bölümleri düzenli olarak endozomlar olarak içselleştirilir ve plazma zarının %50 ila %180'i her saat geri dönüştürülmektedir[4]. Buna karşılık, bazı endozomların zarlarının parçaları daha sonra daha küçük veziküller olarak içselleştirilir. Bu tür endozomlara, daha büyük gövdenin içinde birçok küçük vezikül (ILV'ler veya "intralümenal endozomal veziküller") ile görünümleri nedeniyle multiveziküler gövdeler denilmektedir. MVB hücre zarı ile birleşere

 Bir mikroRNA (kısaltılmış miRNA), bitkilerde, hayvanlarda ve bazı virüslerde bulunan, RNA susturma ve gen ekspresyonunun transkripsiyon sonrası düzenlenmesinde işlev gören küçük, tek iplikli, kodlamayan bir RNA molekülüdür (yaklaşık 22 nükleotit içerir). miRNA'lar, mRNA molekülleri içindeki tamamlayıcı dizilerle baz eşleşmesi yoluyla işlev görür. Sonuç olarak, bu mRNA molekülleri, aşağıdaki süreçlerin bir veya daha fazlası ile susturulur: (1) mRNA ipliğinin iki parçaya bölünmesi, (2) poli(A) kuyruğunun kısaltılması yoluyla mRNA'nın istikrarsızlaştırılması ve ( 3) mRNA'nın ribozomlar tarafından proteinlere daha az verimli çevirisi. miRNA'lar, RNA interferans (RNAi) yolunun küçük enterferans yapan RNA'larına (siRNA'lar) benzer, ancak miRNA'lar, kısa saç tokaları oluşturmak üzere kendi üzerlerine katlanan RNA transkript bölgelerinden türetilirken, siRNA'lar çift sarmallı RNA'nın daha uzun bölgelerinden türetilir. İnsan genomu 1900'den fazla miRNA&#

 DNA ligaz, bir fosfodiester bağı oluşumunu katalize ederek DNA zincirlerinin birbirine bağlanmasını kolaylaştıran spesifik bir enzim türüdür, bir ligazdır (EC 6.5.1.1). Canlı organizmalarda dupleks DNA'daki tek zincir kırıklarının onarılmasında rol oynar, ancak bazı formlar (DNA ligaz IV gibi) çift sarmal kopmalarını (yani DNA'nın her iki tamamlayıcı sarmalındaki bir kopma) spesifik olarak onarabilir. Tek iplikli kopmalar, DNA'yı tamamen onarmak için son fosfodiester bağını yaratan DNA ligazıyla, bir şablon olarak çift sarmalın tamamlayıcı ipliği kullanılarak DNA ligaz tarafından onarılır. DNA ligaz, hem DNA onarımında hem de DNA replikasyonunda kullanılır. Ek olarak, DNA ligazı, rekombinant DNA deneyleri için moleküler biyoloji laboratuvarlarında yaygın olarak kullanılmaktadır. Saflaştırılmış DNA ligazı, rekombinant DNA oluşturmak üzere DNA moleküllerini birleştirmek için gen klonlamasında kullanılmaktadır. Enzimatik Mekanizma DNA ligazın mekanizması, bir nükleotidin (&qu

 Topoizomerazlar (veya DNA topoizomerazları), DNA'nın aşırı veya alttan sarılmasına katılan enzimlerdir. DNA'nın sarma problemi, çift sarmal yapısının iç içe geçmiş doğasından kaynaklanmaktadır. DNA replikasyonu ve transkripsiyonu sırasında, DNA bir replikasyon çatalının önüne geçer. Azaltılmazsa, bu torsiyon, sonunda bu süreçlerde yer alan DNA veya RNA polimerazlarının DNA zincirinde devam etme yeteneğini durduracaktır.Çift sarmalın neden olduğu bu tür topolojik sorunları önlemek ve düzeltmek için topoizomerazlar DNA'ya bağlanır ve DNA zincirlerinden birinin veya her ikisinin fosfat omurgasını keser. Bu ara kırılma, DNA'nın çözülmesine veya çözülmesine izin verir ve bu işlemlerin sonunda DNA omurgası yeniden mühürlenir. DNA'nın genel kimyasal bileşimi ve bağlanabilirliği değişmediğinden, DNA substratı ve ürünü, yalnızca global topolojilerinde farklılık gösteren kimyasal izomerlerdir, bu da bu enzimlerin adıyla sonuçlanır.  Topoizomerazlar, DNA topolojisine etki ede

 Nature dergisinde bu hafta yayınlanan yeni bir çalışmada, uluslararası bir araştırmacı ekibi, Sibirya'daki Denisova Mağarası'nın Pleistosen katmanlarından toplanan 700'den fazla tortu örneğinden DNA'yı analiz etti ve 685 yılında antik hominin ve memeli mitokondriyal DNA'sını (mtDNA) tespit etti. ve sırasıyla 175 örnek; hominin mtDNA'sı için en eski kanıt Denisovalılara aittir ve yaklaşık 250.000 ila 170.000 yıl önce birikmiş olan taş aletlerle ilişkilidir; Neandertal mtDNA'sı ilk olarak bu dönemin sonlarına doğru ortaya çıkıyor; yazarlar ayrıca, Denisovalıların mtDNA'sında, faunal mtDNA'nın bileşimindeki değişikliklerle örtüşen bir devir tespit ettiler ve Denisovalıların ve Neandertallerin bölgeyi tekrar tekrar işgal ettiğinin kanıtı - muhtemelen İlk Üst Paleolitik'in başlangıcına kadar veya sonrasında, en az 45.000 yıl önce, modern insan mtDNA'sı tortullarda ilk kez kaydedildiği zaman. Güney Sibirya'daki Denisova Mağarası, Neandertaller

 Kanser, anormal hücrelerin kontrolsüz bir şekilde bölündüğü ve diğer dokuları istila edebileceği bir hastalıktır. Kanserli hücrelerde hücre büyümesini ve bölünmesini düzenleyen mekanizmalar düzgün çalışmaz. Kontrolsüz hücre büyümesi, iki tür başarısızlıktan kaynaklanabilir. Komşu hücrelerde bir araba kazası olabileceği gibi, bu da büyümesinin temasla engellenmediği anlamına gelir. Aslında kanserli hücrelerin ortak bir özelliği, bir hücre kültüründe büyütüldüklerinde üst üste yığılma yetenekleridir. Vücutta bu hücreler bir tümör oluşturur. Bazı kanserli hücreler, hücre döngüsü kontrol noktalarını atlayabilir ve bu nedenle, kromozomları tam olarak kopyalanmadığında veya metafazda düzgün şekilde hizalanmadığında bile bölünmeye devam edebilir. Hücre döngüsünü durdurmanın veya apoptozu tetiklemenin bir yolu olmadan hücreler büyümeye devam eder. Zamanla, eksik veya fazla kromozomlar ve diğer genetik anormallikler birikme eğilimindedir. Kanser tedavisi, bir tümörün cerrahi olarak çıkarılması

Hücre iskeleti - kelimenin tam anlamıyla hücre (sito-) iskeleti - hücreye mekanik destek sağlayan, içeriğini organize eden ve hücrenin değişen ihtiyaçlarına veya çevreden gelen sinyallere yanıt olarak hareketlerini yönlendiren bir protein filamentleri ağıdır.  Hücre iskeleti filamentleri hücre boyunca uzanır ve karmaşık bir yapısal destek ağı oluşturur. Her filament, bir araya gelebilen veya parçalanabilen, ayrıntılı yapıların hücrenin bir bölümünde hızla bir araya getirilmesine ve daha sonra gerektiğinde hücrenin başka bir bölümünde sökülüp yeniden oluşturulmasına izin veren proteinlerden yapılır. Üç temel hücre iskeleti filamenti türü vardır.  Bunların en incesi aktin filamentleridir. Bu esnek filamentler, sitoplazma boyunca çapraz bağlı demetler ve ağlar ve plazma zarının alt tarafına baskı yapan destekleyici bir ağ oluşturur. Aktin filamentleri hücre hareketinde özellikle önemlidir: kas hücrelerinin büzülmesine izin verirler ve plazma zarındaki dışa doğru büyümeleri, hücrelerin bir

  Yaklaşık 66 milyon yıl önce, şu anda Meksika'da bulunan küçük Chicxulub kasabası yakınlarında 10 km (6,2 mil) genişliğinde bir asteroid Dünya'ya çarptı. Bu etki, kuş olmayan dinozorların ve gezegendeki yaşamın %75'inin Kretase sonunda yok olmasıyla sıkı bir şekilde bağlantılı olsa da, Ukrayna'daki daha az bilinen Boltysh çarpma yapısının bu olaylarla zamansal ilişkisi belirsizdir, Kitlesel yok oluştan 2.000 ila 5.000 yıl önce meydana geldi. Science Advances dergisinde yayınlanan yeni bir araştırma, Boltysh etkisinin Kretase sonu kitlesel yok oluşundan 650.000 yıl sonra meydana geldiğini gösteriyor; o zaman, iklim Chicxulub etkisinin ve Deccan Trap volkanizmasının etkilerinden kurtuluyordu.  Boltysh darbe yapısı, 6 km (3,7 mil) çapında bir merkezi yükselme ile yaklaşık 24 km (15 mil) çapındadır. Ukrayna'nın Kivorohrads'ka bölgesinde bulunan yapı, şimdi 500 m'den (1.640 fit) fazla etki sonrası çökeltilerin altında gömülü durumda. Onlarca yıl önce Boltysh'

İngiltere'nin güneyindeki Kent'te keşfedilen 110 milyon yıllık ayak izleri, theropod, ornithopod ve ankylosaurus dinozorları dahil olmak üzere üç tür dinozor tarafından bırakılmıştır.  Fırtınalı koşulların uçurumları ve kıyı sularını etkilediği ve sürekli yeni fosiller ortaya çıkardığı Folkestone'da 110 milyon yıllık (Erken Kretase dönemi) dinozor ayak izleri kayalıklarda ve deniz kıyısında keşfedildi. Paleontolog Profesör David Martill, “Folkestone Formasyonu olarak bilinen katmanlarda ilk kez dinozor ayak izleri bulundu ve bu oldukça sıra dışı bir keşif çünkü bu dinozorlar yok olmadan önce bu ülkede dolaşan son canlılar olurdu” dedi. Portsmouth Üniversitesi Çevre, Coğrafya ve Yerbilimleri Okulu.  Folkestone ayak izlerinin ankylosaurlardan, canlı tanklara benzeyen sağlam görünümlü zırhlı dinozorlardan olduğu düşünülüyor; theropodlar, Tyrannosaurus rex gibi üç parmaklı et yiyen dinozorlar; ve ornitopodlar, pelvik yapıları biraz kuşlara benzediği için bitki yiyen 'kuş ka